عوامل شخصیتی و دموگرافیک پیش‌بینی کننده سبک‌های یادگیری در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمان

  زمینه و هدف : سبک یادگیری یک رفتار متمایز برای کسب دانش و مهارت‌ است که از طریق مطالعه یا تجربه کسب می‌شود. شخصیت مجموعه سازمان یافته‌ای متشکل از خصوصیات به نسبت ثابت و بادوام است که در مجموع یک فرد را از دیگران متمایز می‌سازد. کلید اصلی، درگیر کردن فراگیرندگان در یادگیری ترجیحات و سبک یادگیری آنان و همچنین شناسایی عوامل تأثیرگذار روی این متغیرها می‌باشد. در این میان باید متغیرهای پیش‌بینی کننده سبک‌های یادگیری به گونه‌ای دقیق شناسایی شوند تا بتوان شرایط آموزشی را بهسازی نمود. هدف از این پژوهش، تعیین برخی عوامل پیش‌بینی کننده سبک‌های یادگیری در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمان بود که در این مقاله به بررسی تأثیر عوامل دموگرافیک و ویژگی‌های شخصیتی آنان پرداخته شد.   روش کار: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی- مقطعی بود. برای این منظور از پرسش‌نامه اطلاعات دموگرافیک، پرسش‌نامه آزمون شخصیتی NEO و پرسش‌نامه سبک‌های یادگیری Kolb ( Kolb's learning style inventory یا Kolb LSI ) استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها توسط شاخص‌های مرکز و پراکندگی و آزمون‌های 2 c ، ضریب همبستگی Spearman و رگرسیون لجستیک ( Logistic regression ) صورت گرفت.   یافته‌ها: بیشتر افراد شرکت کننده در پژوهش زن و مجرد بودند. میانگین (± انحراف معیار) سن 96/2 ± 41/21 سال بود. بیشتر دانشجویان سبک یادگیری جذب کننده داشتند. بر اساس نتایچ مربوط به تیپ شخصیتی، نزدیک به یک سوم دانشجویان ویژگی‌ شخصیتی وجدانی بودن (مسؤولیت‌پذیری) داشتند. نتیجه‌گیری: نتایج مربوط به پیش‌بینی کننده‌های سبک‌های یادگیری نشان داد که تنها «جنس» پیش‌بینی کننده می‌باشد. بر این اساس توجه بیشتر به سبک‌های یادگیری دانشجویان منجر یه استفاده از شیوه‌‌های مناسب تدریس و تقویت و افزایش توانمندی‌‌های دانشجویان می‌گردد و با توجه بیشتر به سبک‌‌های یادگیری ترجیحی دانشجویان و تغییر روش‌‌های آموزشی، می‌توان اشتیاق به یادگیری در دانشجویان را افزایش داد.